дэкан гістарычнага факультэта
ў 1947—1953 гг.
Нарадзіўся ў в. Дзяражычы Рэчыцкага павета Мінскай губерні (цяпер Лоеўскі раён Гомельскай вобласці). У 1933 г. паступіў у педагагічны інстытут у Растове-на-Доне, дзе вучыўся ў 1937 г. У 1938 г. паступіў у аспірантуру Маскоўскага дзяржаўнага універсітэта. Кандыдацкую дысертацыю «Саюзніцкая вайна ў крыніцах» абараніў у 1940 г. Дацэнт з 1941 г. Працаваў дэканам гістарычнага факультэта Чувашскага педагагічнага інстытута ў г. Чэбаксары (1941—1943). З 1943 па 1945 г. — намеснік дырэктара Чувашскага педінстытута. З 1945 г. назаўсёды звязаў свой лёс з Беларускім дзяржаўным універсітэтам, распачаўшы тут сваю працу дацэнтам на кафедры старажытнай гісторыі. З 1947 па 1953 г. працаваў дэканам гістарычнага факультэта БДУ. З 1953 па 1955 г. — загадчык кафедры гісторыі старажытнага свету, а з 1955 па 1977 г. — загадчык кафедры гісторыі старажытнага свету i сярэдніх вякоў. З 1978 па 1983 г. — прафесар гэтай кафедры. У 1965 г. абараніў доктарскую дысертацыю «Рым і італікі». Прафесар з 1966 г. Асноўныя навуковыя працы прысвечаны гісторыі старажытнага Рыма. Сярод праблем старажытнарымскай гісторыі даследаваў узнікненне Рымскай дзяржавы, узаемаадносіны паміж Ры-мам i італікамі, барацьбу плебеяў з патрыцыямі, аграрныя адносіны ў Рыме часоў Рэспублікі. Смела звяртаўся да даследавання найбольш дыскусійных сярод антыказнаўцаў праблем гісторыі Рыма. У апошнія гады жыцця займаўся вывучэннем пахода грэкаў на Трою, сацыяльных адносін у Грэцыі па дадзеных «Іліяды» Гамера. Ф. М. Нячай з’яўляўся старшынёй секцыі гістарычных навук навукова-тэхнічнага савета Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР, членам рэдакцыйнага савета Беларускай савецкай энцыклапедыі. На працягу ўсёй сваёй працы ў БДУ Ф. М. Нячай прыкладаў намаганні дзеля стварэння грунтоўнай базы адукацыйнага працэсу на гістарычным факультэце, шмат увагі надаваў паляпшэнню ўзроўню выкладання лацінскай мовы. Ён рупліва працаваў з маладымі спецыялістамі. Таму не дзіўна, што пад навуковым кіраўніцтвам прафесара Ф. М. Нячая было абаронена чатыры кандыдацкія дысертацыі па гісторыі старажытнага Рыма. Двое з яго вучняў маюць навуковыя ступені доктара навук. Яшчэ большая колькасць беларускіх антыкаведаў лічаць яго сваім настаўнікам. Прафесар Ф. М. Нячай быў заснавальнікам беларускай навуковай школы па вывучэнню старажытнарымскай гісторыі.
