Вядомы савецкі беларускі гісторык-германіст Д. С. Клімаўскі нарадзіўся ў Бранскай вобл. у сялянскай сям'і. У 12-гадовым узросце яго ўзялі выхаванцам ў чыгуначны полк. Пасля заканчэння школы паступіў у Смаленскі электратэхнікум, але не скончыў яго, паколькі абраў шлях афіцэра і працягнуў вучобу ў Ульянаўскім ваенным вучылішчы сувязі.
Званне лейтэнанта Д. С. Клімаўскі атрымаў 10 чэрвеня 1941 годзе, а праз 12 дзён пачалася вайна. Усю вайну ён быў у дзеючай арміі, прайшоўшы шлях ад камандзіра ўзвода да памочніка начальніка штаба палка. Ваяваць пачаў на Паўднёва-Заходнім фронце, працягнуў на Волхаўскім, Ленінградскім, III і II Прыбалтыйскім, II і I Беларускім франтах. Быў тройчы паранены. Заўсёды вяртаўся пасля шпіталя ў дзеючую армію. За праяўленую мужнасць быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, двума ордэнамі Айчыннай вайны I ступені, медалямі.
Пасля Перамогі Данііл Сяргеевіч некаторы час служыў у групе савецкіх войск у Германіі, затым быў пераведзены ў Беларусь: спачатку ў Мінск, потым у Віцебск. Ён абраў для сябе грамадзянскую спецыяльнасць і паступіў на завочнае аддзяленне гістарычнага факультэта БДУ.
У 1954 г. Д. С. Клімаўскі звольніўся з арміі ў званні маёра і пачаў працаваць у Мінску ў Рэспубліканскім навукова-метадычным кабінеце культурна-асветніцкай працы.
У 1956 г. Данііл Сяргеевіч атрымаў дыплом гісторыка і паступіў у аспірантуру. Тут яго навуковым кіраўніком стаў прафесар Р. М. Трухноў, адзін з вядучых германістаў БДУ, спецыяліст па германскай гісторыі 1920-х гг. Пад яго уплывам вызначыўся асноўны напрамак навуковых пошукаў аспіранта: германска-польскія адносіны паміж дзвюма сусветнымі войнамі.
Вялікае значэнне для паспяховай працы над дысертацыяй мела паездка ў Маскву ў 1962 г. для працы з фондамі архіва МЗС СССР. Сфармуляваныя раней здагадкі атрымлівалі дакументальнае пацверджанне. Пасля заканчэння аспірантуры Данііл Сяргеевіч прыступіў да працы на кафедры гісторыі Новага і Найноўшага часу.
У 1964 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Германска-польская дамова 1934 года", у якой асабліва падкрэсліў, што дамова не толькі вызначыла ўсю знешнюю палітыку Польшчы, але і стала «траянскім канём», які прывёў краіну да катастрофы 1939 г. У 1967 г. Д. С. Клімаўскі выступіў з дакладам «германска-польскае збліжэнне ў 1933 г.» на Усесаюзным сімпозіуме «" Дранг нах Остэн "і краіны Цэнтральнай і Усходняй Еўропы».
На працягу наступнага дзесяцігоддзя праблема германска-польскіх адносін заставалася ў поле яго навуковых інтарэсаў, якое ўвесь час пашыралася і ўключала ў сябе ўсё новыя пытанні. Бо менавіта германска-польскія адносіны сталі дэтанатарам для пачатку Другой сусветнай вайны. Шматгадовыя даследаванні завяршыліся публікацыяй у 1975 г. манаграфіі «Германія і Польшча ў Лакарнскай сістэме еўрапейскіх адносін». У кнізе паказана, што Лакарнская сістэма дала Германіі нагоду для таго, каб паставіць пытанне аб пераглядзе мяжы з Польшчай. Акрамя таго, Германія атрымала выгадную для сябе міжнародную юрыдычную формулу «вяртання» Польскага калідора і польскай часткі Сілезіі. Пры гэтым па меры нарастання германскага ціску павялічвалася падатлівасць польскіх кіруючых колаў.
У 1975 г. Д. С. Клімаўскі выязджаў у Польшчу, дзе чытаў лекцыі па найноўшай гісторыі Заходняй Еўропы і ЗША студэнтам Ягелонскага ўніверсітэта (г. Кракаў).
У 1977 г. абараніў доктарскую дысертацыю, пасля чаго яго абралі загадчыкам кафедры гісторыі Старажытнага свету і Сярэдніх вякоў.
У 1979 г. Даніілу Сяргеевічу была прысуджана вучоная ступень доктара гістарычных навук. У 1980 г. прысвоена званне прафесара.
Узначаліўшы кафедру гісторыі Старажытнага свету і Сярэдніх вякоў, ён зноў вярнуўся да праблем, звязаных з германскім «Дранг нах Остэн», толькі на гэты раз у эпоху Сярэднявечча.
