Доктар гістарычных навук, прафесар Л. М. Шнэерсон нарадзіўся ў г. Чэлябінску. У 1934 г. скончыў Ленінградскі інстытут гісторыі, філасофіі і лінгвістыкі, у 1937 годзе - аспірантуру Ленінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта (навуковыя кіраўнікі Е. В. Тарле, А. І. Молак). 29 кастрычніка 1937 г. прызначаны на пасаду загадчыка толькі што створанай у БДУ кафедры новай гісторыі. З гэтага часу стала фарміравацца адно з асноўных напрамкаў навуковых даследаванняў кафедры - гісторыя знешняй палітыкі еўрапейскіх дзяржаў XIX - пачатку XX ст.
Пачатак Вялікай Айчыннай вайны разбурыў мірнае жыццё, у тым ліку выкладчыцкую і навуковую працу, раскідала выкладчыкаў і аспірантаў кафедры па франтах і тылах. У траўні 1943 г. было прынята рашэнне аб аднаўленні работы БДУ на станцыі Сходня пад Масквой. Л. М. Шнэерсон быў прызначаны на пасаду выконваючага абавязкі загадчыка кафедры новай гісторыі і прарэктарам па вучэбнай рабоце. У жніўні 1944 г. першая група студэнтаў і выкладчыкаў БДУ вярнулася ў вызвалены Мінск з эвакуацыі, і ўвосень пачаліся рэгулярныя заняткі. У 1946 г. Леў Міхайлавіч абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Франка-пруская вайна 1870- 1871 гг. і грамадская думка Расіі», у 1963 г. - доктарскую дысертацыю на тэму« Аўстра-пруская вайна 1866 г. i палітыка вялікіх еўрапейскіх краін (з гісторыі "германскага пытання")».
З 1960-х гг. кафедра гісторыі Новага і Найноўшага часу, якую ўзначальвае Л. М. Шнэерсон, ужо набыла вядомасць саюзнага значэння. Пра яе дзейнасць пісалі ў навуковых часопісах, работы выкладчыкаў выклікалі шырокі рэзананс і рэцэнзаваліся як у СССР, так і за мяжой: у ГДР, ФРГ, Венгрыі, ЗША. У гэты час кафедра пачала наладжваць ўстойлівыя міжнародныя навуковыя кантакты. Кніга Л. М. Шнэерсона «Франка-пруская вайна і Расія» (1976) прыцягнула ўвагу заходнегерманскага навукоўца Ю. Кэммерера, які адзначыў, што гэта годнае згадкі савецкае даследаванне. Амерыканскі даследчык Д. Макензі апублікаваў у «The American Historical Review» (1986) рэцэнзію на чарговую манаграфію беларускага навукоўца "На ростанях еўрапейскай палітыкі: аўстра-руска-германскія адносіны 1871-1875 гг.» (1984). У ёй падкрэслівалася, што гэта першае дэталёвае савецкае даследаванне адносін паміж Аўстрыяй, Нямеччынай і Расіяй, кульмінацыяй якіх з'явілася стварэнне Саюза трох імператараў. Найбольшую каштоўнасць для заходніх навукоўцаў, якія не мелі доступу да савецкіх архівах, на думку Д. Макензі, ўяўляюць шырокія цытаты з Архіва Міністэрства замежных спраў Расіі. Па-майстэрску скарыстаны матэрыялы рускіх і некаторых еўрапейскіх газет. У рэцэнзіі адзначаны таксама аб'ектыўнасць і несумненная карыснасць для спецыялістаў даследаванні Л. М. Шнэерсона.
30 лістапада 1988 г. прафесар Л. М. Шнэерсон, які кіраваў кафедрай на працягу 51 года, папрасіў вызваліць яго ад пасады загадчыка.
Аднак патрыярх гісторыі Новага часу заставаўся актыўным навукоўцам і выкладчыкам. У 1988 г. на базе кафедраў Старажытнага свету і Сярэдніх вякоў і новай і найноўшай гісторыі БДУ пры Інстытуце гісторыі АН БССР пад старшынствам прафесара быў створаны Праблемны савет па ўсеагульнай гісторыі. Знакаміты сярод выкладчыкаў і легендарны сярод студэнтаў і аспірантаў прафесар Л. М. Шнэерсон яшчэ некалькі гадоў чытаў курс новай гісторыі (1870- 1918 гг.), спецкурсы «Міжнародныя адносіны напярэдадні і падчас Другой сусветнай вайны", "Фарміраванне першых імперыялістычных блокаў у Еўропе (1879-1907 гг.) »,« Міжнародныя адносіны 1871- 1914 гг. », здзіўляючы слухачоў сваёй эрудыцыяй, глыбінёй і выразнасцю думкі.
