Адзін з вядучых савецкіх і беларускіх даследчыкаў Старажытнага Рыма Ф. М. Нячай нарадзіўся ў в. Дражычы (Менская губ.) у сям'і мясцовага фельчара. З 1920-х гг. пражываў у Расіі. Скончыў Растоўскі педагагічны інстытут і паступіў у аспірантуру Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта.
Навуковым кіраўніком Ф. М. Нячая стаў прафесар А. В. Мішулін. Аспіранту была прапанавана займальная, складаная і заблытаная тэма: «Саюзніцкая вайна Рыма ў крыніцах (92-88 гг. да н. э.)».
Тэма цалкам адказвала традыцыі вывучэння гісторыі, якая склалася на кафедры гісторыі Старажытнага свету МДУ. Пачынаючы працаваць над праблемай або рэгіёнам антычнага свету, даследчык павінен быў перш за ўсё апрацаваць неабходныя крыніцы: перавесці іх з грэцкай ці лацінскай моў і вывучыць усю звязаную з імі гістарыяграфію.
Фёдар Макаравіч справіўся з задачай і добра засвоіў лацінскую мову. Гэта дазволіла яму ў далейшым глыбей зразумець гісторыю Старажытнага Рыма.
У 1940 г. пасля абароны дысертацыі Ф. М. Нячай стаў кандыдатам гістарычных навук і дацэнтам Чувашскага педагагічнага інстытута. У Чэбаксарах ён атрымаў таксама неацэнны навукова-адміністрацыйны вопыт, папрацаваўшы спачатку дэканам гістарычнага факультэта, а потым намеснікам дырэктара педагагічнага інстытута.
Пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны і вызвалення Мінска Фёдар Макаравіч плануе пераехаць з Чувашыі ў родную Беларусь. Ён раіцца з гэтай нагоды са сваім настаўнікам прафесарам А. В. Мішуліным . Той цалкам падтрымлівае рашэнне свайго вучня. Выказаў зацікаўленасць у пераводзе Ф. М. Нячая ў БДУ і акадэмік М. М. Нікольскі, які быў у той час загадчыкам кафедры Старажытнага свету. У 1945 г. дацэнт Ф. М. Нячай прыступіў да працы на гістарычным факультэце БДУ. Акрамя навукова-педагагічнай працы Фёдар Макаравіч праявіў сябе выдатным арганізатарам. У 1947-1953 гг. быў дэканам гістарычнага факультэта. Дзейнічаў ён заўсёды максімальна адкрыта і галосна. Поўнае выкананне навучальных праграм па кожнай дысцыпліне было для яго законам. Штогод дэкан збіраў студэнтаў і выкладчыкаў факультэта і трымаў перад імі справаздачу аб выкананні плана і праграм за мінулы навучальны год.
У 1960 г. пасля смерці акадэміка У. М. Перцава Ф. М. Нячай быў прызначаны загадчыкам кафедры гісторыі Старажытнага свету і Сярэдніх вякоў, якой кіраваў да 1977 г. Улетку 1960 г. узначаліў раскопкі археалагічнай экспедыцыі БДУ на Керчанскім паўвостраве: у Херсанэсе і Панцікапеі.
У 1965 г. адбылася яшчэ адна важная падзея ў жыцці Ф. М. Нячая - абарона доктарскай дысертацыі па тэме «Рым і італікі: захоп Рымам Італіі і барацьба італікаў за зямлю і палітычныя правы». Апанентамі выступілі вядучыя на той момант савецкія антыказнаўцы-раманісты: загадчык сектара старажытнай гісторыі Інстытута гісторыі АН СССР С. Л. Утчэнка і В. І. Кузішчын з кафедры гісторыі Старажытнага свету МДУ.
У аснову дысертацыі была пакладзена апублікаваная двума гадамі раней манаграфія «Рым і італікі». У сваёй дысертацыі Ф. М. Нячай у выніку скрупулёзнага аналізу першакрыніц вызначыў колькасны склад асобных народаў Італіі, устанавіў памеры зямельных уладанняў, якімі карысталіся рымскія плебеі ў калоніях на заваяваных землях, даказаў, што ў аснове апошняга этапу грамадзянскай вайны 88-82 гг. да н. э. ляжыць усё тое ж саюзніцкае пытанне, якіое трансфармавалася ў аграрнае. Аўтар катэгарычна адхіліў прызнаны многімі савецкімі гісторыкамі-раманіста таго часу (і замацаваны на старонках «Савецкай гістарычнай энцыклапедыі») тэзіс аб тым, што па рэформе Тыберыя Гракха зямельныя надзелы атрымалі 80 тыс. сялян.
У 1966 г. Фёдару Макаравічу было прысвоена вучонае званне прафесара.
Вельмі насычаным і плённым аказаўся для гісторыка пачатак 1970-х гг .: яго даклад "Роля поліса ў старажытнарымскім грамадстве» быў заслуханы на XIII Міжнародным кангрэсе гісторыкаў (Масква, 1970 г.), надрукаваны першы выпуск зборніка навуковых артыкулаў супрацоўнікаў кафедры «Пытанні гісторыі Старажытнага свету і Сярэдніх вякоў"(1970), выйшла ў свет манаграфія Ф. М. Нячая « Утварэнне рымскай дзяржавы »(1972).
Тэмп быў узяты вельмі высокі.
Аднак гады бралі сваё. У 1977 г. прафесар Ф. М. Нячай пакінуў пасаду загадчыка кафедры, у 1984 г. спыніў педагагічную дзейнасць.
