Стварэнне і станаўленне кафедры крыніцазнаўства з’явілася лагічным вынікам абвяшчэння незалежнасці Рэспублікі Беларусь і ўмацавання яе суверэнітэту. У якасці адной з найважнейшых мэтаў дадзенага працэсу вызначалася забеспячэнне Беларусі кадрамі вышэйшай кваліфікацыі, падрыхтоўка якіх ажыццяўлялася раней пераважна ў Маскве, у Расійскай Федэрацыі. Створаная ў 1992 г.прафесарам Уладзімірам Нікіфаравічам Сідарцовым кафедра крыніцазнаўства і музеязнаўства, фарміравалася, разам з тым, на аснове склаўшыхся традыцый.
Адкрыццё Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта ў 1921 г. дазволіла беларусам прымяніць свае веды і вопыт на радзіме. Так, выхаванцы універсітэтаў св. Уладзіміра ў Кіеве (М.Ф.з Доўнар-Запольскі), Пецярбургскага археалагічнага інстытута (Д. І. Даўгяла), якія мелі багатыя традыцыі ў галіне падрыхтоўкі кадраў гісторыкаў-крыніцазнаўцаў, архівістаў-археографаў, палеографаў, пачалі прывіваць студэнтам толькі што адкрытага Беларускага ўніверсітэта цікавасць да гістарычнай крыніцы, распрацоўвалі і вялі спецкурсы і спецсемінары па крыніцазнаўстве гісторыі Беларусі, пісалі падручнікі і навучальныя дапаможнікі па палеаграфіі, крыніцазнаўстве, філіграназнаўстве, іншых спецыяльных гістарычных дысцыплінах. Значную ролю ў развіцці гістарычнай адукацыі і навукі ў БДУ адыграў, безумоўна, яго першы рэктар у.і. Пічэта. І не толькі як кіраўнік, арганізатар, які аб'яднаў ва ўніверсітэце самых вядомых гісторыкаў самых розных напрамкаў і поглядаў, але і як выкладчык.
Істотную ролю ў развіцці крыніцазнаўства ў Беларусі, у БДУ адыграў прафесар БДУ А.П. Ігнаценка. Менавіта ім падрыхтаваны ўслед за У.І. Пічэтам «Уводзіны ў вывучэнне гісторыі БССР», на працягу многіх гадоў чытаўся спецкурс крыніцазнаўству гісторыі БССР. Па своеасаблівым блаславенні А.П.Ігнаценкі менавіта па кафедры гісторыі Беларусі дацэнтам С. М. Ходзіным у 1993 г. быў распрацаваны курс «Крыніцазнаўства гісторыі Беларусі» для ўсіх студэнтаў гістарычнага факультэта БДУ. Нельга таксама не адзначыць ролю навучальнага курса "Крыніцазнаўства гісторыі СССР", які чытаўся на гістарычным факультэце БДУ (М. П. Баранавай і інш.)
Першым загадчыкам кафедры крыніцазнаўства (і музеязнаўства, з 1992 г. да 2001 г.) з'яўляўся доктар гістарычных навук, прафесар У.Н.. Сідарцоў. Менавіта яму належала ідэя стварэння кафедры. Менавіта пад кіраўніцтвам У.Н. Сідарцова кафедра пераадолела цяжкасці арганізацыйнага росту.
У першы склад кафедры, акрамя У. Н. Сідарцова, уваходзілі: старшы выкладчык А.М. Балыкіна; кандыдат гістарычных навук, дацэнт Ю.І. Драгун; кандыдат гістарычных навук, дацэнт А. Г. Каханоўскі. У першапачатковым складзе кафедры не было спецыялістаў, якія мэтанакіравана працавалі ў сферы крыніцазнаўства, Архівазнаўства і музеязнаўства, чыталі і распрацоўвалі адпаведныя агульныя і спецыяльныя курсы. Таму на ўмовах пагадзіннай аплаты і сумяшчэння запрашаліся: Старшыня Дзяржаўнага камітэта па архівах і справаводству Рэспублікі Беларусь кандыдат гістарычных навук, дацэнт А. М. Міхальчанка, дырэктар Нацыянальнага архіва Рэспублікі Беларусь кандыдат гістарычных навук, дацэнт В. Д. Селяменеў, пазней – дырэктар Беларускага навукова-даследчага цэнтра электроннай дакументацыі кандыдат гістарычных навук, дацэнтУ. Л. Насевіч, загадчык аддзела Нацыянальнага цэнтра па архівах і справаводстве (цяпер Дэпартамент па архівах і справаводстве пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь) кандыдат гістарычных навук, дацэнт А. Я. Рыбакоў, загадчык аддзела Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь доктар мастацтвазнаўства, прафесар Н. Ф. Высоцкая і інш.
У далейшым кафедра папаўнялася новымі супрацоўнікамі: кандыдаты гістарычных навук, дацэнты А. А. Гужалоўскі, Л. М. Хухлындзіна (1993 г.); кандыдаты гістарычных навук, дацэнты К.І.. Козак, С.М.. Ходзін (1995 г.); кандыдат гістарычных навук, дацэнт А. В. Гарбачова, старшы выкладчык А. і. Кушнір (1996 г.); кандыдаты гістарычных навук, дацэнтыМ.Ф.Шумейка, В. М. Шутава, ст. выкладчыкі С.Б.. Каун (1997 г.), А.Э. Папова (1999 г.); кандыдаты гістарычных навук, дацэнты Л. У. Бярэйшык, В.Л.. Ліпніцкая (2000 г.).
Значная роля ў працэсе станаўлення кафедры належыць вучню Сігурда Оттавіча Шміта Міхаілу Фёдаравічу Шумейку. Стваральнік беларускай Археаграфічнай школы М.Ф.Шумейка з 1988 г.з'яўляецца членам Археаграфічнай камісіі РАН. Як вядучы навуковы супрацоўнік аддзела архівазнаўства Белндідад, ён з моманту стварэння Археаграфічнай камісіі Дэпартамента па архівах і справаводстве пры Міністэрстве юстыцыі Рэспублікі Беларусь выконвае функцыі першага намесніка старшыні камісіі. Варта адзначыць, што С. О. Шміт на мяжы стагоддзяў пажадаў кафедры"....каб дзейнасцю вашай маглі ганарыцца ў будучым новым стагоддзі».
У 2001 г. змяняецца кіраўніцтва кафедры (заг . С.М. Ходзін), яе назва (кафедра крыніцазнаўства). Другая частка назвы кафедры (музеязнаўства) і спецыялісты ў гэтай сферы становяцца складовай часткай новай кафедры (этналогіі, музеялогіі і гісторыі мастацтваў). Фармуецца дакументазнаўчы блок дысцыплін, які арганічна дапоўніў архіўна-археаграфічны складнік дысцыплін кафедры крыніцазнаўства. Увядзенне новай спецыяльнасці (“дакументазнаўства і інфармацыйнае забеспячэнне кіравання”, цяпер: “кіраванне дакументамі") прывяло не толькі да колькаснага росту кафедры. Гэта абумовіла і некаторыя праблемы, сфармавала сутнаснае пытанне: наколькі кафедра крыніцазнаўства можа кваліфікавана планаваць, арганізоўваць і кантраляваць працэсы падрыхтоўкі. спецыялістаў па такой відавочна міждысцыплінарнай (міжфакультэцкай у БДУ) спецыяльнасці, як дакументазнаўства. Пытанне актуалізавалася і тым, што ў Расіі толькі Гісторыка-архіўны інстытут (РДГУ) уключаў 13 кафедраў, якія ажыццяўляюць навучальны працэс па напрамках, што рэалізуюцца кафедрай крыніцазнаўства і кафедрай археалогіі і спецыяльных гістарычных дысцыплін гістарычнага факультэта БДУ.
Праблемы развіцця спецыяльнасці вырашаліся, перш за ўсё, на аснове ўзаемадзеяння з кафедрамі іншых факультэтаў БДУ: юрыдычнага, філалагічнага, эканамічнага, факультэта міжнародных адносін і іншых. Перападрыхтоўку па эканамічных спецыяльнасцях прайшлі Н.Р. Бяляева, С. У. Вайтовіч, А. А. Прыборавіч. Варта падкрэсліць, што А.М.Балыкіна, Н.Р.Бяляева, А. Э Папова маюць тэхнічную адукацыю, у тым ліку ў сферы інфармацыйных тэхналогій, А. М. Назаранка прайшоў навучанне ў аспірантуры па кафедры канстытуцыйнага права юрыдычнага факультэта БДУ, Л.С.Іванічава скончыла факультэт міжнародных адносін. Запатрабаванасць спецыялістаў прывяла да значнага росту студэнтаў, перш за ўсё па завочнай форме навучання.
Праблемы ўдасканалення якасці навучання спрыялі распрацоўцы арганізацыі формаў самастойнай работы студэнтаў і дыстанцыйнага навучання. Напрацоўкі кафедры ў гэтых адносінах сталі асновай даклада дэкана факультэта (2000-2016) і загадчыка кафедры (2001-2018, з 2020 - па с.ч..) С. М. Ходзіна, які быў заслуханы на пашыраным пасяджэнні Вучонага савета Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (зараз – Савет БДУ) у 2008 г. Ужо тады В. Л. Ліпніцкай быў падрыхтаваны першы на факультэце электронны вучэбна-метадычны комплекс па крыніцазнаўству. Дадзены вопыт дазволіў супрацоўнікам кафедры годна пераадолець складанасці, звязаныя з кавіднай сітуацыяй у 2020-21 навучальным годзе. Пытанні вучэбна-метадычнага суправаджэння дзейнасці кафедры і цяпер з'яўляюцца найважнейшым напрамкам арганізацыйнай работы (ст. выкладчыкА.Э. Папова, дацэнт З. В. Антановіч).
Класічным у нашых расійскіх калегаў з'яўляецца назва: “Кафедра крыніцазнаўства і спецыяльных (дапаможных) гістарычных дысцыплін". У БДУ гістарычна склалася так, што вывучэнне спецыяльных (дапаможных) гістарычных дысцыплін спалучана з археалогіяй. Створаная ў 1992 г. кафедра крыніцазнаўства і музеязнаўства (з 2001 – кафедра крыніцазнаўства) паступова вызначыла сваю нішу для адукацыйнай і навуковай дзейнасці ў гэтым кірунку. Кафедра засяродзіла намаганні на тэарэтычных аспектах крыніцазнаўства, метадалогіі, гісторыясофіі, а таксама прыкладных даследаваннях, спалучаных з археаграфіяй, архівазнаўства, дакументалістыкай. Разам з тым, кафедра плённа рэалізуе навуковыя пошукі і распрацоўку навучальных дысцыплін па такіх напрамках як беларуская палеаграфія і дыпламатыка, генеалогія і гістарычная дэмаграфія, камп'ютарная гістарычная геаграфія.
Навуковыя распрацоўкі кафедры сталі адказам на тыя выклікі, якія сфармаваліся ў гуманітарнай сферы ўжо да канца 20 ст., калі гістарычная навука. перажывала не першую і не апошнюю сваю трансфармацыю. Лінгвістычны, антрапалагічны паварот “а шляху да гісторыі людзей” запатрабавалі пашырэння ўзаемадзеяння з сацыяльнымі навукамі, міждысцыплінарнасці, прыцягнення новых крыніц і прымянення новых метадаў іх даследавання. Прадстаўленая на Першым Усебеларускім з'ездзе гісторыкаў у 1993 г. С.М. Ходзіным канцэпцыя разглядала гістарычную крыніцу ў якасці адзінага аб'екта розных гуманітарных навук, асновы для міждысцыплінарных даследаванняў. Вынікам рэалізацыі гэтай канцэпцыі сталі праграма і агляд развіцця пісьмовых крыніц па гісторыі Беларусі, якія сталі на пэўны час першым дапаможнікам па прадмеце, а таксама шэраг навучальных і вучэбна-метадычных дапаможнікаў па тэорыі і гісторыі крыніцазнаўства.
Адраджэннем класічнай універсітэцкай традыцыі ўважлівага стаўлення да гістарычных крыніц з'явілася правядзенне ў 1998 г. канферэнцыі, прысвечанай дзейнасці першага рэктара першага беларускага ўніверсітэта – У. І. Пічэты. "Пічэтаўскія чытанні", дзякуючы падтрымцы кіраўніцтва факультэта і ўніверсітэта, сталі традыцыяй факультэцкага навуковага жыцця.
Аб'яднанне спецыялістаў у сферы метадалогіі гісторыі і крыніцазнаўства не выпадкова адбылося на аснове кафедры, створанай У.Н. Сідарцовым. Ён актыўна падтрымліваў развіццё міждысцыплінарных кірункаў. Уладзімір Нічыпаравіч з'яўляецца заснавальнікам школы метадалогіі гісторыі ў Беларускім дзяржаўным універсітэце. Класікай стала манаграфіяУ.Н. Сідарцова «Метадалогія гістарычнага даследавання: механізм творчасці гісторыка». Ім падрыхтавана два дактары і адзінаццаць кандыдатаў гістарычных навук.
Уплыў псіхалогіі (асабліва псіхааналізу) на гістарычную навуку сфармавала поле даследаванняў гістарычных асоб і культурных традыцый, якое атрымала ў сярэдзіне мінулага стагоддзя назву «псіхагісторыя». Адзін з прадстаўнікоў дадзенага кірунку Дж.Атлас па запрашэнні у. М. Сідарцова выступаў з лекцыямі ў БДУ, друкаваўся ў навуковым зборніку кафедры. Дадзеным напрамкам былі захопленыя аспіранты У.Н.Сідарцова (Д.С.Самахвалаў і В. М. Шутава), якія абаранілі на мяжы 20 і 21 стст. кандыдацкія дысертацыі. Агляд развіцця дадзенага кірунку В.М.. Шутава зрабіла ў навучальным дапаможніку «Псіхагісторыя: школа і метады» (1997). У далейшым, у рэчышчы гісторыка – антрапалагічнага падыходу ёю былі падрыхтаваны дзве манаграфіі «На шляху да гісторыі людзей: нататкі па гісторыі гістарычнай думкі канца ХХ стагоддзя» (1999), а таксама “Гістарыяграфія і постмадэрн: пытанне аб ідэнтычнасці ў другой палове ХХ-пачатку XXI стагоддзяў” (2008).
Д.С.Самахвалавым быў распрацаваны курс "Гісторыя гістарычнай думкі" і спецыяльны курс па гістарычнай псіхалогіі, забяспечыўшы іх вучэбнымі дапаможнікамі.
Многія гады чытае курс па архіўным крыніцазнаўстве дырэктар Беларускага архіва-музея літаратуры і мастацтва А.А. Макаранка.
Яшчэ адным важным напрамкам вучэбнай і навуковай дзейнасці кафедры, ініцыяваным Уладзімірам Нікіфаравічам Сідарцовым з'явілася развіццё напрамкі «гістарычная інфарматыка», якое рэалізоўвалася пры падтрымцы загадчыка кафедры МДУ ім.М.В. Ламаносава доктара гістарычных навук, прафесара Л. І. Бородкина. Варта падкрэсліць, што менавіта пад яго навуковым кіраўніцтвам А.Г. Каханоўскім (цяпер - дэкан гістарычнага факультэта, доктар гістарычных навук, прафесар) была абаронена першая ў Беларусі кандыдацкая дысертацыя па гэтым напрамку. Ст. выкладчыкамА.М..Балыкінай, пры падтрымцы У.Н.Сідарцова,В.Л.. Ліпніцкай, А.Э. Паповай, Д.М. Бузуна і Н. М. Садавай педагагічнае кірунак гістарычнай інфарматыкі было выведзена на лідзіруючыя пазіцыі ў краінах СНД.
Варта падкрэсліць, што беларускія лінгвісты таксама ўнеслі істотны ўклад у развіццё крыніцазнаўства. Тэксталагічныя пошукі В.А. Чамярыцкага, якія дазволілі стварыць стройную карціну беларуска-літоўскага летапісання, дапоўніліся цэлым шэрагам новых кірункаў. Вялікую цікавасць выклікаў новы курс “лінгвістычнае крыніцазнаўства", падрыхтаваны дацэнтам кафедры рускай мовы філалагічнага факультэта БДУ В.У. Зуевай. У рамках круглага стала “Міждысцыплінарныя аспекты крыніцазнаўства", арганізаванага кафедрай крыніцазнаўства 5 студзеня 2021 г. была актуалізавана канцэпцыя крыніцазнаўства як асновы гуманітарнага сінтэзу. Па выніках абмеркавання былі падрыхтаваны змены ў пашпарт спецыяльнасці 00.09 Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і метады гістарычных даследаванняў з уключэннем спецыяльных гістарычных дысцыплін у змест спецыяльнасці.
Варта адзначыць, што да 10-годдзя кафедры крыніцазнаўства і музеязнаўства ў 2002 г .выйшаў у свет першы выпуск перыядычнага зборніка артыкулаў "Крыніцазнаўства і спецыяльныя гістарычныя дысцыпліны", са старонак якога з прывітальным словам звярнуўся акадэмік С. О. Шміт ("Пачатак добрай традыцыі"). Навуковы зборнік кафедры за наступныя 15 гадоў (апошні 11 выпуск выйшаў у 2016 г.) змог аб'яднаць не толькі беларускіх навукоўцаў і выкладчыкаў у сферы крыніцазнаўства і спецыяльных гістарычных дысцыплін, але і выклікаць цікавасць у прадстаўнікоў гуманітарнага профілю 16 краін. У адпаведнасці з загадам Вышэйшай атэстацыйнай камісіі ад 11 ліпеня 2012 г. № 84 зборнік «Крыніцазнаўства і спецыяльныя гістарычныя дысцыпліны» быў уключаны ў Пералік навуковых выданняў Рэспублікі Беларусь для апублікавання вынікаў дысертацыйных даследаванняў па гістарычных навуках. На жаль, у мэтах канцэнтрацыі намаганняў факультэта ў сферы выдавецкай дзейнасці па прасоўванні ў базу дадзеных Scopus ён, а таксама такі арыгінальны часопіс як «Расійскія і славянскія даследаванні» спыніў сваё існаванне. Дадзеная ніша ў нейкай ступені запаўнялася зборнікам матэрыялаў канферэнцыі Віцебскага дзяржуніверсітэта ім. П. М. Машэрава, якая да 2023 г.праводзілася штогод сумесна з кафедрай крыніцазнаўства БДУ.
Вопыт папярэдняга развіцця кафедры паказаў, што крыніцазнаўства аб'ядноўвае: не толькі назва, але і інтэгратыўнасці змест, полідысціплінарны характар крыніцазнаўства. За гэты перыяд у БДУ сфарміравалася свая крыніцазнаўчая школа. Абаронены дысертацыі шэрагу супрацоўнікаў і аспірантаў кафедры (А.М. Бяляўскі, А. М. Датушкин, Я. С. Мальчэўскі, А.А. Прыборавіч, Э.Л. Маліноўская -навуковы кіраўнік Ходзін С. М.), В. С. Івановай, Т.Д. Герновіч, В.У. Урублеўскага - навуковы кіраўнік М.Ф.Шумейка) і інш. Пры гэтым абароны праходзілі не толькі па спецыяльнасці 00.09 Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і метады гістарычных даследаванняў, але таксама і па спецыяльнасці. 05.25.02 “дакументалістыка, дакументазнаўства, архівазнаўства”. Так, даследаванні А. М. Латушкіна ў галіне радзівіліяны з'явіліся істотным укладам у стварэнне нацыянальнай навуковай базы для аднаўлення цэласнасці аднаго з самых каштоўных магнацкіх дакументальных збораў, аб'екта Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА – архіваў і бібліятэчных збораў Нясвіжскай ардынацыі князёў Радзівілаў.
Пачынаючы з 2005 года ў БДУ стала выдавацца серыя дакументальных зборнікаў «Памяць і слава» пра гісторыю ўніверсітэта і пра яго першага рэктара у.і. Пічэта. Да цяперашняга часу М.Ф.Шумейка ў суаўтарстве з А. А. Яноўскім і С. М. Ходзіным падрыхтаваны выпускі: Памяць і слава: Беларускі дзяржаўны універсітэт у гады Вялікай Айчыннай вайны. 1941-1945; Памяць і слава: Беларускі дзяржаўны універсітэт. 1921-1941; Памяць і слава: Беларускі дзяржаўны універсітэт. 1945-1961; Памяць і слава: Першы сакратар Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працягам археаграфічнай дзейнасці па гісторыі БДУ стала кніга “Невядомы У.І. Пічэта”, падрыхтаваная М.Ф.Шумейка сумесна з А. А. Яноўскім у рамках святкавання 100-годдзя Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Супрацоўнікі кафедры займаюцца не толькі крыніцазнаўчымі пошукамі, і актыўна ўдзельнічаюць у распрацоўцы актуальных праблем гісторыі Беларусі. Так, загадчык кафедры С.М.. Ходзін апублікаваў шэраг работ па мадэрнізацыйных працэсам у Беларусі. Шырока вядомая манаграфія М.Ф.Шумейкі, прысвечаная дзейнасці Д. І. Даўгяла. Праблематыка старажытнай гісторыі Беларусі раскрываецца ў артыкулах В.Л.Ліпніцкай. К.і. Козак – аўтар шэрагу прац па акупацыйным рэжыме нямецка-фашысцкіх захопнікаў на тэрыторыі Беларусі. Дадзеная тэматыка таксама знайшла адлюстраванне ў працах дацэнта кафедры В.А. Латышавай.
У студзені 2009 г.з мэтай каардынацыі дзейнасці ўсіх зацікаўленых устаноў у Рэспубліцы Беларусь была створана міжведамасная камісія пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь па выяўленні, вяртанні, сумесным выкарыстанні і ўвядзенні ў навуковы і культурны абарот нацыянальных культурных каштоўнасцяў, якія апынуліся за межамі Беларусі. У складзе камісіі на базе Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта была ўтворана і дзейнічала па 2015 г.Экспертная група (кір. С. М. Ходзін, нам.- М.Ф.Шумейка., сакратарТ.Д.. Герновіч), у асноўныя задачы якой уваходзіў збор і вывучэнне неабходнай інфармацыі, правядзенне ацэнкі прыналежнасці каштоўнасцяў да Рэспублікі Беларусь, падрыхтоўка прапаноў аб пытаннях выяўлення, вяртання, сумеснага выкарыстання і ўвядзення ў навуковы і культурны абарот культурных каштоўнасцяў. Значным зачынам для дзейнасці ў гэтым кірунку з'явілася абарона кандыдацкай дысертацыі Т.Д. Герновіч ( 2010 г.) на тэму «дакументальныя крыніцы па гісторыі перамешчаных беларускіх архіваў (канец XVIII - пачатак XXI стагоддзя)». Дадзеная праблема актуалізавана і раскрытая таксама ў манаграфіі М.Ф.Шумейкі.
Найважнейшым патрабаваннем у сферы кадравага забеспячэння з'яўляецца наяўнасць вопыту работы ў сферы выкладаемых дысцыплін. Таму ў складзе кафедры ёсць і выпускнікі аспірантуры Беларускага навукова-даследчага інстытута (БелНІІДАД). Да прыкладу, дацэнт кафедры З.В.Антановіч да пераходу на асноўную працу ў БДУ з 2004 па 2013 гг. працавала старшым навуковым супрацоўнікам, галоўным архівістам аддзела публікацыі дакументаў, вядучым навуковым супрацоўнікам аддзела інфармацыйна-пошукавых сістэм, загадчыцай аддзела аўтаматызаваных архіўных тэхналогій ДУ «Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі».
Узаемадзеянне з заказчыкамі кадраў па спецыяльнасцях "Архіўная справа» і “Кіраванне дакументамі” (сучасныя назвы спецыяльнасці) варта назваць узорным. Спецыялісты галіны вядуць лекцыі і семінарскія заняткі, кіруюць практыкай, курсавымі і дыпломнымі праектамі, удзельнічаюць у працы ДЭК. Наўрад ці можна цяпер уявіць навучальны працэс без удзелу дырэктара БелНІІДАД А. Я. Рыбакова. Штогод у інстытут накіроўваюцца нашы выпускнікі, там плённа працуюць нашы аспіранты. Плённымі з'яўляюцца сувязі кафедры з архіўнымі ўстановамі. Сумесныя канферэнцыі, выданні, круглыя сталы сталі традыцыяй. Многія гады чытае курс па архіўнай крыніцазнаўстве заг. аддзелам Нацыянальнага архіва Рэспублікі Беларусь А.А.Макаранка. Змянялася назва (Дзяржаўны камітэт па архівах і справаводству, Дэпартамент Міністэрства юстыцыі), але нязменна яго кіраўнікі (А.М.Міхальчанка, у. і. Адамушка, В.І. Кураш) аказвалі велізарную падтрымку і непасрэдна ўдзельнічалі ў падрыхтоўцы кадраў для галіны. З 2023 г. новым кіраўніцтвам Дэпартамента (А.Л.Воінаў) распрацоўваюцца новыя накірункі ўзаемадзеяння. У якасці дасягненняў у гэтым напрамку варта таксама назваць арганізацыю павышэння кваліфікацыі для архівістаў і спецыялістаў у сферы справаводства на факультэце павышэння кваліфікацыі БДУ. У 2022 г. наладжана ўзаемадзеянне з дзяржаўнай установай «Цэнтральная лабараторыя мікрафільмавання і рэстаўрацыі дакументаў Нацыянальнага архіўнага фонду Рэспублікі Беларусь» (ЦЛМРД НАФ РБ).
Найважнейшым напрамкам дзейнасці кафедры з'яўляецца міжнароднае супрацоўніцтва. У гэтым кірунку паспяхова працуюць М.Ф.Шумейка, А. М. Назаранка. К.і. Козак і іншыя супрацоўнікі. Да прыкладу, Арцём Міхайлавіч Назаранка 2006-2007 гг. праходзіў навуковую стажыроўку ў Лодзінскім і Варшаўскім універсітэтах (Польшча). Ён паспяхова рэалізаваў праект Эразмус+ Модуль Жана Манэ “Ээтнічныя меншасці ў Еўрапейскім Саюзе”, з'яўляўся каардынатарам праектаў акадэмічнай мабільнасці БДУ з універсітэтам Кента (Вялікабрытанія), універсітэтам Мальты, лідарам беларускай нацыянальнай каманды ў рамках праекта даследчага фонду па глабальных выкліках (Вялікабрытанія)" COMPASS: комплекснае павышэнне патэнцыялу ва Усходнім суседстве і Цэнтральнай Азіі: інтэграцыя даследаванняў, эфектыўнае кіраванне і ўстойлівыя супольнасці " (2017-2022). У шэрагу устойлівых напрамкаў супрацоўніцтва кафедры - расійскія універсітэты (перш за ўсё МДУ і РДГУ), Дом навук пра чалавека (Парыж, Францыя) і інш.
Істотнае значэнне кафедра надае выхаваўчай, прафарыентацыйнай рабоце. Выкладчык кафедры крыніцазнаўства С. Б. Каун неаднаразова заахвочваўся за працу з адоранымі абітурыентамі, ён узнагароджаны Ганаровай граматай Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта за ўдзел у перапісе насельніцтва. ДацэнтК.І.. Козак рэгулярна выступае на тэлебачанні і радыё па тэматыцы Вялікай Айчыннай вайны. З удзелам дацэнта А.А.Прыбаровіча сістэмнасць набыла не толькі арганізацыя дзейнасці выхаваўчай работы, але і навукова-даследчая праца студэнтаў.
Кафедра ўяўляе сабой жывы і дынамічны калектыў, які развіваецца ва ўзаемадзеянні са студэнтамі і калегамі нашай вялікай дружнай сям'і гістарычнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.
